YURDUM İNSANINDAN MANİLER

Eve gelen misafir gitmek bilmemiş.
Her gün bugün gideyim, yarın gideyim deyip durmuş.
Bugün hava bozuk, ertesi gün yağmurlu diye bahaneler üretmiş. Ev sahibi; 
Saçak altı kurudur,
Misafirin yoludur.
 Diye mesaj verse de duymamazlıktan gelmiş.
Ona pişkin pişkin bir mani ile cevap vermiş:
Ey katır oğlu katır,
Ne gönül bilirsin, ne de hatır.
Misafirin keyfi misin?
Yerini severse üç gün de yatır,
Beş gün de yatır.
*Köyden şehre gelen misafir arıstakdaki üzümleri görmüş.
Herhalde sofraya gelir yeriz, diye beklemiş ama bir türlü sofraya gelmemiş.
Yemek sonrası başlamış mani söylenmeye;
Sizin eller, bizim eller,
Bizde yemekten sonra et üstüne üzüm yerler.
  Ev sahibi misafirden geri mi kalır. Pişkin pişkin cevap vermiş.
Umma misafirim umma
Onu bizde güzün yerler. Diye cevap vermiş.
*Evlatları içi mani söyleyen anne;
Kızım oldu, nazım oldu
Büyüdü sızım oldu
Evlendi bizim oldu.
Oğlum oldu şanım oldu
Büyüdü zalim oldu
Evlendi elin oldu.
Diye bir gerçeği vurguluyor.
Her ne kadar kişiye göre değişse de;
Kız evlenir evden gider,
Oğlan evlenir elden gider.  
Maniler Fevziye Sipahioğlu ablamdan, yazması ve paylaşması benden. Mevla’m ona sağlıklı, uzun ömürler versin.