DELİ GÖNÜL
Mehmet TÜRKMEN (Seyfali)
Çırak oldum bir ustaya
Elimi attım desteye
Başladı rüzgar esmeye
Hazan oldu deli gönlüm
Çalışıp akşamı ettim
Verilen emre de yettim
Evi barkı hep terk ettim
Figan oldu deli gönlüm
Yorgunluğu gece buldum
Rüyada ustaya sordum
Hak ettiğim kadar aldım
Bizar oldu deli gönlüm
Deli gönlüm deli gönlüm
Gel yıpranma veli gönlüm
Bıçak kesmez ak akçeyi
Sen yorulma deli gönlüm
Seyfali’nin gönlü kara
Düşmesin ah ile zara
Kazanç yetişmez kumara
Sen darılma deli gönlüm
