Ömür dediğin nedir ki?
Açmışın gözlerini dünyanın hayhuyuna
Bir uykudan uyanır gibi
Sonra kapamışın gözlerini
Bir daha açmamak üzere
İşte hepsi bu kadar
Hepsi bir göz açıp kapayıncaya kadar
Hep böyle olmuyor mu?
Her sabah açıyoruz gözlerimizi şu fani dünyaya
Sonra koşturmalar, koşuşturmalar
Hepsi üç lokma ekmek için, boğazımızdan geçecek.
Bize ait olan sadece bu kadar
Sonrası eskiyip atılacak eşyalar
Dünya için biriktirdiklerimiz
Ya da evlatlarımızın tüketeceği bir servet için
…...
Ve gün bitti…
Vakit akşam oldu
Vücutlarımız yorgun
Düştük yataklara
Ertesi gün
Daha ertesi gün
Hep aynı döngü
Arada bir değişen oyuncaklar
Yeni meşguliyetler
Yani ruhumuzu işgal eden işgalciler
Arada bir değişen mekânlar, yüzler
Ama değişmeden her sabah yeniden doğan
Her akşam mutlaka batan güneş
Batarken de ömrümüzden bir günün daha eksildiğini haber veren güneş
Siz o güneşin Doğup batmakta ne kadar hızlı
Ve aceleci olduğunu biliyorsunuz
…
Daha dün gibi değil mi?
İlk çocuğunuzun dünyaya gelişi
Attığı çığlıkların sizi sevinç gözyaşlarına boğuşu
Bir gün gelecek, büyüyüp evlenecekler
Yeni bir can la çıkacaklar karşınıza
Minik, minik eller
Mis gibi ana sütü kokan bir can
Hayata yeniden doğuşu müjdeleyen
Size can bağışlayan umut aşılayan bir can
Ama aynı zamanda ömrünüzün son baharını hatırlatan
O gözlerinizin önünde her gün biraz daha büyüyüp serpilirken
Dizlerinizin bağı biraz daha çözülecek
Gözlerinizin feri biraz daha sönecek
Ve sizler yaşamınızı
Biraz daha sık sorgulamaya başlayacaksınız
Biraz daha sık sorgulamaya başlayacaksınız
Ömrünüzü nerede ve nasıl tükettiğinizi
Ahiret için önden ne gönderdiğinizi
Size yol arkadaşı olacak
Ahiret azığı/sermayesi olacak
Sizi orada karşılayacak
Hangi amelleri sunduğunuzu
