Her çağın bir sesi vardır. Bazen bu ses, adalet diye haykırır; bazen sessiz bir isyan olur vicdanlarda. Fakat bazı insanlar, her koşulda bu sesi duyar, içselleştirir ve ona göre yaşar. İşte bu insanlara idealist derler.
İdealist insan; değerlerine sadık kalan, maddi kazançtan çok ilkelere ve uzun vadeli anlamlara önem veren, genellikle bireysel menfaatten çok toplum yararına düşünen kişidir. Bu insanlar çoğunlukla eğitim, sanat, bilim, aktivizm, ideoloji gibi alanlarda öne çıkarlar.
Peki bugün bu insanlar hala var mı? Yoksa onlar da zamanın akışı içerisinde sessizce tükeniyor mu?
Günümüz dünyası, hızla değişen dengeleriyle insanı sabırsızlığa, aceleciliğe, daha çok ‘’almak’’ üzerine kurulu bir hayata sürüklüyor. Değerler artık etiketlerde, ‘’trend’’lerde veya sosyal medya profillerinde saklı.
Oysa idealist insan değerleri yaşar; onları pazarlamaz. Bu nedenle çoğu zaman görünmezleşir.
Bir zamanlar büyük idealleri olan insanlar, şimdi küçük hesaplarla boğuşuyor. Dünyayı değiştirmek istiyordum ama …. diyenlerin sayısı artıyor?
Hiçbir zaman kaygı etmediği, birincil sorun olarak görmediği ya da değer kategorisine almadığı şeyler bugün olmazsa olmazları olarak önüne çıkabiliyor. Teşbihte hata olmaz bizim kuşağın hızlı mücahitlerinin sonradan hızlı müteahhitliğe dönüşen duruşları gibi.
Yine de tüm bu tabloya rağmen, umudu diri tutmak gerek. Çünkü idealist olmak bir neslin değil, bir duruşun meselesidir. Her çağın peşinden kitleleri sürükleyen idealistleri olmuştur. Belki sayıca azdılar ama yankıları büyük olmuştur.
Bugün ise sınıf tahtasında öğrencisine vicdan öğreten öğretmen, doğayı korumak için tek başına mücadele eden bir genç, hak için susmayan bir birey …. Hepsi bu çağın görünmez idealistleri.
İdealist insan tükenmiyor. Ama biçim değiştiriyor. Zamanın ruhuna uymayan idealistler geri çekilir, yeniden şekillenir veya sessizleşir.
Her şeye rağmen, her çağda azınlıkta olsalar, gerçekten inanan ve idealleri uğruna mücadele eden insanlar hep olmuştur, olacaktır.
