Abdurrahim Karakoç: Kaleminde Dava, Yüreğinde Sevda Taşıyan Şair
Ünal TAYFUR
Bu makalede, Türk halk edebiyatının önemli isimlerinden Abdurrahim Karakoç’un şiir anlayışı, edebi duruşu, temaları ve dili ele alınmaktadır. Şairin özellikle aşk, dava bilinci, vatan sevgisi ve töre anlayışı bağlamında şiirlerinden seçilmiş örneklerle analiz yapılmıştır.
Abdurrahim Karakoç, yalnızca bir halk şairi değil; aynı zamanda halkın vicdanı, duygusu ve sesi olmuştur. 1932 yılında Kahramanmaraş’ın Ekinözü ilçesinde doğmuş, memurluk ve gazetecilikle geçen yaşamını 2012’de Ankara’da noktalamıştır. Şiirlerinde halkın diliyle konuşmuş, hakikati savunmuş ve inancını her koşulda şiirine yansıtmıştır.
Karakoç’un aşk şiirleri, yüzeysellikten uzak, derinlikli ve edepli bir sevdayı anlatır. Duygu kadar vakar da taşır.
> Sırat’tan incedir sevda köprüsü
> Beraber geçelim, tut ellerimden.[^1]
Mihriban şiiri ise, hem aşkı hem de Anadolu irfanını dile getirir:
> Önce naz, sonra söz ve sonra hile
> Sevilen, seveni düşürür dile
> Seneler, asırlar değilse bile
> Eskimez töreler Mihriban![^2]
İnanç Karakoç’un şiirlerinin mihenk taşıdır. “Bu Emri” adlı şiirindeki şu dörtlük, inanç uğruna göze alınanı gösterir:
> Ne diyorsa İslam dini, uyacağız suç olsa da
> Gerçeği örten kefeni yırtacağız suç olsa da.[^3]
Bu dizeler, onun şiirde dava bilincini nasıl merkeze aldığını açıkça ortaya koyar.
Toplumun değişen değerlerini gözlemleyen Karakoç, “Açık Dilekçe” şiirinde mizahla hicvi harmanlar:
> Görmediğim bir bambaşka durum var
> Sizin şehrin kızlarında Savcı Bey!
> Yaklaşanı tâ yürekten vururlar
> Kan kokuyor gözlerinde Savcı Bey![^4
Devlet kapısında ezilen halkın sessiz öfkesini “İsyanlı Sükût” şu dizelerle anlatır:
> Gitmişti makama arz-ı hâl için
> “Bey” dedi, yutkundu, eğdi başını.
> Bir azar yedi ki oldu o biçim...
> “Şey” dedi, yutkundu, eğdi başını.[^5]
Karakoç için vatan, töre ve onur kutsaldır. “Yiğitlik Kanunu” şiirindeki şu mısralar buna tanıktır:
> Alıp satmaz boy gösterir pazarda
> Bedeni dünyada, ruhu mezarda
> Yiğitliğin kanununu yazar da
> Hakkını alamazsın, Allah kahretsin.[^6]
Karakoç, halkın içinden bir şair olarak halkın sesi olmayı başarmış; aşkı, inancı, vatanı ve töreyi samimi ama sarsıcı bir dille mısralara taşımıştır. Onun şiiri sadece bir duygu aktarımı değil; aynı zamanda ahlaki bir duruş ve kültürel bir hafızadır.
Kaynakça
^1]: Karakoç, A. (t.y.). Tut Ellerimden şiiri. Erişim: [Antoloji.com
[^2]: Karakoç, A. (t.y.). Mihriban şiiri.
[^3]: Karakoç, A. (t.y.). Bu Emri şiiri.
^4]: Karakoç, A. (t.y.). Açık Dilekçe şiiri. Erişim: [Antoloji.com
[^5]: Karakoç, A. (t.y.). İsyanlı Sükût şiiri.
[^6]: Karakoç, A. (t.y.). Yiğitlik Kanunu şiiri.
