Yurdumuzun dört bir yanındaki komşu ülkelerde şimdi bizim aklımızın almadığı felaketler yaşanıyor. Siyasi istikrarsızlıklar, ekonomik sıkıntılar, mezhebi çatışmalar, sınır muhalefetleri, sıcak ve soğuk savaşlar komşularımızda hayatı çekilmez bir hale getirdi.
Ulusların ömürleri düşünüldüğünde, halkların serüvenleri hesaplandığında bu gün yaşanılanların daha dün Osmanlı’nın idaresinde refah içerisinde yaşar iken mevcut durumlarından hoşnutsuz olan kanaatsizlerin torunlarına reva gördükleri akıbeti yaşadıklarını görürüz. Bir asır geriye gidip, her şeyi yoluna koyabilirdik imkân olsa. Gerçekten 100 yılda bir formatlanıyoruz. Haritalar değişiyor, bayraklar iniyor, insanlar eziliyor.Dünyayı kendi planlarına göre şekillendirmek isteyenlerin ve onların planlarını hiçbir zaman unutmayan takipçilerinin, hep daha çok isteyenlerin oyununa gelen daha çok isteyenlerin ve onları durdurmaya çalışan kanaat sahiplerinin çekişmesiyle dolu dünya tarihi.
Etrafımızda olan haksızlıkları her akşam ekranlarda görüp sanki bu gördüklerimiz şimdiki zamanda yaşanmıyormuş gibi hissettiğimiz müddetçe, anlamadığımız, konuşmadığımız, anlatmadığımız sürece bu mezalimi yapanlar hedeflerine biz ahir zamanımıza daha çok yaklaşıyoruz.
Oysa en büyük zenginlik kanaat sahibi olmaktı. Elimizdekiyle yetinmeliydik, lüksü değil yeterli olanı istemeliydik. Bu vatan, bu toprak bize yetmeliydi, bu bayrak, bu hürriyet bize yetmeliydi, bu mescit bu seccade bize yetmeliydi, cebimizdeki para evimize helalinden bir lokma götürmeye yeterliydi. Ne evdeki hanım, çocuk daha fazlasını isterdi, ne düşmanın topu tüfeği toplu atan yüreklerimizi incitirdi.
Önce kendi içimize bakmalıyız, isteklerimizi tartmalıyız. Kim için, ne için bu gayret iyi hesaplamalıyız. Elimizdekilerle yetinebiliriz. Daha cömert, daha yardımsever olabiliriz. Mevcut değerlerimizi ve bir müddet önce bulamadıklarımızı unutmamalıyız. Birlik olmalıyız, her ne olursa olsun, tek olmalıyız.
Algımızı dağıtan bir sürü toz duman var. Parça parça görüntüler, sesler, sözler. Oysa içinden çıkan tek bir sonuç var, tek. Kulaklarımızı dünyadan gelen seslere verelim ve dinleyelim. Top sesleri, varil bombaları, gaz saldırıları, aç çocukların çığlıkları, toplu mezarlara gömülen insanların hıçkırıkları, sokakta ağlayan babalar, yavrusu kucağında can veren analar, Cezayir, Bosna, Irak, Suriye, FilistinKudüs, Afganistan, Hocalı, Arakan duyuyor musunuz? Şimdi kendimize bakalım, cennet ülkemizde sanki bir rüyada gibi değil miyiz?
Hz. Ömer söyle demiş. Allah’a en yakın olanlar, en fazla kanaat edenlerdir. Ne ilginçtir ki bu söz Hazreti Ömer’in kendi adaleti gölgesinde yaşayan kanaatsizlere bir uyarısıdır. Ey halkım, zaman kanaat zamanıdır…
