Hayatta bazen yollar uzar, gökyüzü kararır, umut ufukta kaybolur gibi olur. İnsan bazen yorulur, bazen yılmakla kararlılık arasında bir çizgide yürür. İşte tam bu anlarda anlam kazanan bir söz vardır: "Men cedde vecede." Yani, kim ciddi şekilde çabalar, gayret ederse, sonunda aradığını bulur.
Bu söz, sadece bir deyim değil; binlerce yıllık bir tecrübenin, azmin, sabrın ve kararlılığın özetidir. Büyük başarıların ardında yatan sır, dahilik değil, vazgeçmeyen bir ruhtur. Belki adım adım ilerlenir, belki düşe kalka; ama kim samimiyetle çalışırsa, emek verirse, sonunda mutlaka bir neticeye ulaşır.
Bir çiftçi düşünelim: Toprağını sabırla işler, mevsim döner, yağmur yağar ya da gecikir. Ama o sabanını bırakmaz, tohumu toprağa eker. Çünkü bilir ki tohumun kaderi toprakla buluşmak, büyümek ve meyveye durmaktır. İşte hayat da böyledir. Emek verilmeden meyve alınmaz, ter dökülmeden başarı gelmez.
Bilim insanları, sanatçılar, ustalar… Hepsi bir zamanlar yolun başındaydı. Birçoğu defalarca başarısız oldu, reddedildi, alay edildi. Ama içlerinden vazgeçmeyenler, yani "cedd edenler", sonunda hayallerine kavuştu.
"Men cedde vecede", aynı zamanda şunu da öğretir: Başarı bir tesadüf değildir. Her bir zirvenin altında, görünmeyen dağ gibi bir mücadele yatar. Hayat sınavlarında zorlanan her genç, her öğrenci, her çalışan bilmelidir ki azimle yürüyen er ya da geç varır menziline. Çünkü gerçek başarı, sabırla yoğrulmuş emeğin adıdır.
Sonuç olarak, eğer bir hedefin varsa ve ona ulaşmak için samimiyetle çalışıyorsan, unutma: Sen zaten o yola adımını attın. Engeller seni yıldırmasın. Çünkü "Men cedde vecede" — gayret eden kazanır!
Değerli okurlarımla konu üzerine kaleme aldığım şiirimi de paylaşmak istiyorum;
Azmin Şiiri
Bir düş peşinde yürürken ayakların yansa da,
Rüzgâr tersinden esip, umutları savursa da,
Yürek, inandığı yolda atıyorsa kararlı,
Bil ki sonunda doğar gecenin sabahı.
Toprak, tohumu hemen yeşertmez; bekletir,
Gönül her çabayı hemen karşılıkla örtmez.
Lakin sabredenin nasibi saklıdır bir taçta,
Alın terin kurusa da zafer parlar alaca.
Her yokuşun ardında bir ovadır gizlenen,
Her ıstırabın içinde bir cevher var bekleyen.
Yılma! Çileyle yoğrulur en sağlam hamur,
Kader, direnen gönüllere yazar altın satır.
Bir mum gibi erirken gecelerde sessizce,
Dualar yükselir göğe, alın terinle birlikte.
İşte o vakit yankılanır kaderin dili:
"Men cedde vecede!" — Emek veren er geç bulur yârini.
Sınavlar, zorluklar, belki de başka en ağır yükün;
Ama unutma, hiçbir yük ezemez hak eden bir yüreği.
Gözün yolda, gönlün duada, alnın secdede ise eğer,
Zafer, gecikse de gelir; sen sabret, O yeter.
