Artık Ölüm Yok, Ölümsüzlük Var

“Artık ne kar yağar ne ben üşürüm  
Ne de saçlarımı dağıtır rüzgar  
Yaşarken günde bin  kez ölürdüm  
Artık ölüm yok, ölümsüzlük var.”  
                Abdurrahim Karakoç

Bazı dizeler vardır, insanın içini bir hançer gibi yarar. Karakoç’un bu dörtlüğü de öyle. Dünya hayatının yorgunluğunu, ruhun bin parçaya bölünmesini ve nihayetinde hakikatin kapısına varışı anlatır. Bu dizeler, bize unuttuğumuz bir gerçeği hatırlatıyor: Ölüm, bir son değil; bir başlangıçtır.

Kur’an, dünya hayatını şöyle tanımlar:

“Bu dünya hayatı ancak bir oyun ve eğlenceden ibarettir. Ahiret yurdu ise, işte asıl hayat odur; keşke bilselerdi.”  (Ankebût, 29/64)

Günlük telaşlar, geçici arzular, bitmeyen hırslar… Hepsi bir sis perdesi gibi hakikatin önüne seriliyor. Oysa insan, bu dünyada ne kadar yaşarsa yaşasın, asıl olan öteki dünyadır. Ve orada, yalnızca yaptıklarımızla var olacağız.

Her söz, her davranış, her ihmal… Bir gün karşımıza çıkacak. Kur’an şöyle buyurur:

“Kim zerre kadar hayır işlerse onu görür. Kim de zerre kadar şer işlerse onu görür.”  (Zilzâl, 99/7–8)

Peygamber Efendimiz (s.a.v.) de şöyle der:

“Akıllı kişi, nefsini sorgulayan ve ölümden sonrası için çalışan kimsedir.”  (Tirmizî, Kıyamet 25)

Bu dünyada kurduğumuz bağlar, kazandığımız mallar, elde ettiğimiz unvanlar… Hepsi bir kenara bırakılacak. Geriye sadece amel kalacak. O gün, herkes kendi defteriyle baş başa kalacak.

Karakoç’un “Artık ölüm yok, ölümsüzlük var” dizesi, ölümün bir yok oluş değil; hakiki hayata geçiş olduğunu anlatır. Kur’an’da şöyle buyrulur:

“Her nefis ölümü tadacaktır. Sonra bize döndürüleceksiniz.”   (Ankebût, 29/57)

Ölüm, bir ayrılık değil; bir buluşmadır. Dünya hayatı, bu buluşmaya hazırlık mahiyetindedir. Ve bu hazırlık, sadece ibadetle değil; adaletle, merhametle, vicdanla yapılır.

Karakoç’un dizeleri, bir ağıt değil; bir uyanıştır. Dünya hayatının geçiciliğini, ölümün hakikatini ve hesap gününün kaçınılmazlığını hatırlatır. Bu hatırlayış, bizi daha iyi bir insan olmaya, daha vicdanlı bir kul olmaya çağırır.

Unutmayalım:  
“Hanginizin daha güzel amel işleyeceğini denemek için ölümü ve hayatı yaratan O’dur.”  (Mülk, 67/2)

O hâlde, yaşarken bin kez ölmektense, bir kez hakikate uyanmak daha anlamlıdır.

---