Gölgenin Aslına Galip Geldiği Ülke

Bir ülkede ağaçların gölgesi asıllarının gölgesini geçmişse, o ülkede Güneş batıyor demektir. Bu söz, sadece bir doğa gözlemi değil; aynı zamanda bir sistem eleştirisidir. Çünkü gölgelerin hak etmeden uzadığı yerde, ışığın yönü değişmiş, hakikatin yerini şekil almıştır.

Devletin ve kurumların asli görevi, halkın huzurunu, güvenliğini ve gelişimini sağlamaktır. Ancak bu görev, sadece yöneticilerin niyetiyle değil; sistemin yapısıyla da doğrudan ilgilidir. Bugün birçok ülkede, özellikle bizim coğrafyamızda, sistemin çarkları baştan bozuk tasarlanmıştır. Bu bozukluk, sadece bireylerin hatasıyla açıklanamaz. Çünkü çarkın kendisi, ehliyetsizliği ödüllendiren, liyakati dışlayan, tanışıklığı uzmanlığın önüne koyan bir yapıya sahiptir.

Milli eğitimin başına mühendis, tıp fakültesinin başına öğretmen, tarımın başına finansçı getirildiğinde; kurumlar halkın hizmetinde değil, halkın sabrını sınayan yapılara dönüşüyor. Bu sadece yanlış kişilerin göreve getirilmesi değil; aynı zamanda sistemin bu yanlışları üretmeye müsait olmasındandır. Sistem, ehil olanı değil, yakın olanı seçmeye programlanmışsa; sonuç kaçınılmaz olarak halkın rencide edilmesi, yaralanması ve umutsuzluğa sürüklenmesidir.

Liyakat, sadece bir kelime değil; bir toplumun geleceğini belirleyen temel ilkedir. Liyakatli insan, işini bilen, işine sadık olan, halkın derdini kendi derdi bilen kişidir. Bu kişilere görev verilmediğinde, sadece kurumlar değil; umutlar da çürür. Çünkü halk, her sabah işe giden ama işini yapamayan yöneticilerin gölgesinde yaşamaya mahkûm edilir.

Güneşin erken battığı bir ülkede, gölgeler uzar; ama bu uzama, büyüme değil, çürümenin habercisidir. Bu yüzden hem bireyleri hem sistemi sorgulamalıyız. Çünkü bozuk bir sistem, iyi niyetli insanları bile zamanla etkisiz hale getirir. Bu nedenle, sadece liyakatli insanlara değil; liyakati koruyan, ödüllendiren, teşvik eden bir sisteme de ihtiyacımız var.

Gölgenin aslına galip gelmediği, Güneş’in yeniden doğduğu bir ülke hayaliyle…