Sarıkamış Şehitlerini Anarken
Ünal TAYFUR
Sarıkamış Harekâtı, Osmanlı Devleti’nin I. Dünya Savaşı sırasında Kafkas Cephesi’nde, 22 Aralık 1914 – 4 Ocak 1915 tarihleri arasında gerçekleştirdiği ve Türk tarihinin en hüzünlü sayfalarından biri olarak hafızalara kazınan büyük bir askerî teşebbüstür. Bu harekât, yalnızca bir cephe mücadelesi değil; vatan uğruna göze alınan fedakârlığın, sabrın ve imanın ağır bedellerle sınandığı bir direniş destanıdır.
Amaç, Rus ordusunu Sarıkamış’ta kuşatarak Kafkas Cephesi’nde kesin bir üstünlük sağlamak ve Rusların Avrupa cephelerine kuvvet aktarmasını engellemekti. Ancak şiddetli kış şartları, lojistik yetersizlikler, açlık ve donma vak‘aları, harekâtın askerî başarısını gölgeleyen ağır kayıplara yol açtı. Binlerce Mehmetçik, düşman ateşinden çok Allahüekber Dağları’nın dondurucu soğuğunda şehadete yürüdü.
Tarihî veriler, Sarıkamış’ta şehit olan asker sayısının kamuoyunda sıkça dile getirilen rakamların altında, yaklaşık 30 bin civarında olduğunu ortaya koymaktadır. Ancak bu rakamlar, yaşanan acının büyüklüğünü tarif etmeye yetmez. Zira Sarıkamış’ta kaybedilen sadece askerler değil; anaların evlatları, milletin umutları ve bir neslin geleceğidir.
Sarıkamış şehitleri, imkânsızlıklar içinde dahi emre itaatin, vatan sevgisinin ve fedakârlığın en çarpıcı örneklerini sergilemişlerdir. Onların sessizce karlar altına düşen bedenleri, bugün bize vatanın hangi bedellerle savunulduğunu hatırlatmaktadır.
Bu seneyi devriyede Sarıkamış’ı anmak, sadece bir tarihî olayı hatırlamak değil; şehitlerin emanetine sahip çıkmak, aynı hataların tekrar edilmemesi için ibret almak ve vatanın kıymetini idrak etmektir.
Ruhları şâd, mekânları cennet olsun.
