İnsanlığın İmtihanı

Su İsrafı: Vicdanımızın Çürüyen Aynası

Musluktan boşa akan suyu görmezden gelen bir toplum olduk. Çeşmeden damla damla akıp giden suyu, kendi geleceğimizden çalınan bir nefes olarak değil, “benim param, benim hakkım” diye savunan bir bencillik olarak görüyoruz. Oysa suyun faturası ödenmez; su, Allah’ın emaneti, gelecek nesillerin hakkıdır.  

Şadırvanda abdest almak için musluğu açıp 10 dakika boyunca suyu boşa akıtan amca, diş fırçalarken musluğu kapatmayan genç, arabasını yıkarken tonlarca suyu hoyratça harcayan sürücü… Hepiniz aynı yanlışı yapıyorsunuz: nimeti hor kullanıyorsunuz. Peygamber Efendimiz “Bir ırmak kenarında olsanız bile abdest alırken suyu israf etmeyin” buyurmuşken, siz hâlâ suyun bol olduğu yerde bile ölçüsüz davranıyorsunuz. Bu, sadece çevreye değil, inancınıza da ihanettir.  

Türkiye’de kişi başına düşen yıllık su miktarı 1.300 metreküp. Bu rakam, bizi “su stresi yaşayan ülkeler” arasına sokuyor. Buna rağmen hâlâ evlerde, sokaklarda, şadırvanlarda suyu boşa akıtıyoruz. Dünya Bankası, önümüzdeki yüzyılda su savaşlarının çıkabileceğini söylüyor. Biz ise kendi ellerimizle bu savaşın fitilini ateşliyoruz.  

“Ben parasını ödüyorum, istediğim gibi kullanırım” diyerek suyu israf edenlere sesleniyorum: Parayla satın aldığınız şey su değil, sadece musluğunuzun açılıp kapanma hakkıdır. Su, sizin mülkünüz değil; toplumun, doğanın ve gelecek nesillerin ortak hakkıdır. Siz suyu israf ettikçe, çocuklarınızın geleceğini çalıyorsunuz.  

Su israfı, sadece çevrecilik meselesi değil; vicdanın, ahlakın ve imanın sınavıdır. Bu sınavda kaybedenler, yalnızca kendilerini değil, bütün bir toplumu cezalandırıyor. Musluktan boşa akan her damla, aslında bizim çürüyen vicdanımızın aynasıdır.