Çıldırtacak türden bir acının içinden geçiyoruz…
Nasıl bir çağın tanıklarıyız, nasıl bir vicdan mahrumiyeti, nasıl bir zalimlik canlı canlı izlediğimiz.
Bu barbarlık, bu vahşet karşısında öfkemiz kabarıyor, artık içimizde tutamadığımız lanet okumaları sokaklara taşıyor.
Tüm dünya vicdanı ayağa kalktı, avazı çıktığı kadar bağırıyor ama durmuyor, daha da pervasız, daha da acımasız, daha da zalimleşiyorlar.
Ezdiği, üzdüğü, paramparça ettiği çocuk bedenleri üzerinden üstünlüğünü tescillemek istiyor.
Akıl alır gibi değil.
İslam aleminin riyakar efendileri! Gerçekten hiçbir şey hissetmiyor musunuz!
İnsanlar diri diri yanarken, kafası kopmuş, bedeni kor olmuş bebekleri izlerken azıcıkta olsa yüreğiniz sızlamıyor mu?
Annelerin feryadı arşı alayı titretirken, sizin içinizde bir şeyler olmuyor mu?
Namus çiğneniyor, onur zedeleniyor, iman abidesi Gazze halkı üzerinde en aşağılayıcı işkenceler uygulanıyor. Size dokunmuyor mu?
Dokunmuyor belli ki.
Konfor alanlarımıza o kadar alışmışız ki, o başkasının sorunu gibi davranıyoruz.
Uluslararası örgütlerin adını anmayacağım bile. Ne kadar samimiyetsiz ve işlevsiz olduklarını bundan daha iyi kanıtlayamazlardı zaten.
Onların insanlık anlayışı, hak anlayışı, kendi halkları içindir ancak. Kendi anlayışlarının dışında kalanlara ise korkunç bir merhametsizliği barındırırlar içlerinde…
Gazze bugün sadece Müslümanların meselesi olmaktan çoktan çıkmıştır. Ki, Müslümanlar olarak bile yeterince idrakinde olamadığımızda aşikar.
‘’Sömürgecinin orduları zihinleri kolonize edemediğinde ölüm yağdırıyor. Biz ise ‘’haz açlığı’’içinde zihinlerimizi onun emrine açıyoruz. Her türlü büyülü sözleriyle, içecekleri, köfteleri, filmleri ve dizileriyle gönüllü olarak kendisine boyun eğdiğimiz ‘’organize riyakarlık’’ karşısında hamasetten başka bir şey üretemiyoruz. İşe kendi zihin temizliğimizle başlayalım, önce kendi zihinlerimizi sömürüden arındıralım’’ diyor Kemal Sayar.
Buda işin bizim toplumlarımızı ilgilendiren önemli bir ahlak, ilke, disiplin vechesi olmakla birlikte, bugün orta ve uzun vadeli çözümlere dayanacak gücü kalmadı Gazze’nin.
‘’Gazze’ye özgürlük’’ sloganları belli ki duyulmuyor ilgililerce.
‘’Gazze’nin yanındayız’’ demekle de Gazze’nin yanında olamıyoruz.
Gazze’ye artık devlet eliyle, onların anlayacağı türden bir müdahalenin gerekliliğini bir ben düşünmüyorum herhalde.
Hemde bir gece ansızın değil, bu gece ansızın diyebilecek kadar acilen!
Aksi takdirde Gazze diye bir yer kalmayacak.
